Gina was amper 68 toen ze aan kanker overleed. Een lange weg van ja-ren chemo, want ze wilde zo graag blijven leven. En dat leven delen met haar man, haar dochter en haar kleinzoon. Na haar dood had Audrey één wens: haar mama het mooiste afscheid geven. Geen treurigheid, maar iets dat haar manier van in het leven staan weerspiegelde.
De locatie werd een feestzaal. Een romantische, mooie hoeve die niets weg had van een begrafenis. Oesters en bubbels na de ceremonie, waar Gina zo van kon genieten. Erik en Sanne kwamen zingen, als ode aan het nummer dat zoveel betekende voor moeder en dochter: Het huis dat tussen rozen staat.
De urne liet Audrey ontwerpen in een felle azuurblauwe kleur, symbool voor de kleur die haar mama in haar leven bracht. Een kroon, als verwijzing naar de koningin die haar mama voor haar was. En een gondola, als knipoog naar Venetië, haar lievelingsplek, waar Audrey ook een deel van haar as naartoe zal brengen.
Iedereen kon iets achterlaten in het gastenboek en kreeg achteraf een bedankje mee: bloembollen om te planten.
We namen dan wel afscheid, de dag had niks begrafenissigs.
Foto’s door Beeldheelt.
